bas-reijnen.reismee.nl

Vakantie!! (deel 1)

Yes!! Vakantie!!!

Jazeker! Na 2 maanden ontzettend hard gewerkt te hebben op stage is dan nu eindelijk het moment aangebroken waar we met zijn allen op gewacht hebben. Het laatste deel van ons avontuur hier in Azië. Tijd om te reizen!

Zondag 7 januari

Vandaag is de eerste dag van onze reis. Jur en Sanne hadden besloten om een trekking te gaan naar het Annapurna Base Camp (of simpelweg het ABC) terwijl Suzanne en ik verder gingen reizen. Hierom splitste onze wegen dan ook. Om half 6 ging vanmorgen de wekker. We moesten namelijk om 7 uur bij het busstation zijn en we wilde nog Ă©Ă©n keertje ontbijten bij het Java Coffee house waar wat inmiddels onze stamplaats was geworden qua ontbijt (naast het Himalayan Coffee house). Deze ging om half 7 open dus nog mooi even tijd om te ontbijten en afscheid te nemen van de altijd lieve eigenaresse. Na het ontbijt hebben we een taxi gepakt naar het busstation. Om half 8 zouden we vertrekken, maar ja het blijft toch Nepal, dus om 8 uur waren uiteindelijk onderweg. Tijd voor weer een helse busrit van een uurtje of 7 á 8 richting Kathmandu. Dachten we! Uiteindelijk hebben we er ruim 10 uur over gedaan om in Kathmandu en bij onze slaapplek te komen. Het Stupa Guest house. Helemaal gesloopt van de lange reis kwamen we aan in het guesthouse. Maar we moesten  nog eten, dus we hebben onze tassen gauw op de kamer gedumpt en zijn op zoek gegaan naar een lekker restaurant. Rosemary’s Kitchen! Hetzelfde restaurant waar we in Pokhara al vaker gegeten hadden dus we wisten dat dat goed ging zijn. En man man man… na dik 10 uur reizen kan ik je Ă©Ă©n ding vertellen. Er gaat niks boven een goeie steak met een rode wijn na een lang reis!!!

Maandag 8 januari

Dan denk je heerlijk uit te kunnen slapen en prompt sta je weer om 8 uur kant en klaar naast je bed. Ik kan zeggen dat je daaraan went enzo, maar dat is gewoon niet zo… maar goed, lekker even douchen onder de (warme!!) douche en de dag beginnen. Vandaag hadden we een afspraak om half 11 met Ram. Ram is de man die voor ons visum en Travel Permit voor Tibet en China zou zorgen. We zaten net aan de koffie toen hij binnen kwam. Het enige wat we moesten doen waren wat papieren tekenen met gegevens en ons paspoort overhandigen, deze had hij namelijk nodig om alles aan te vragen. Hier waren we eigenlijk niet zo heel blij mee, maar goed het was niet anders. Hi zag er verder betrouwbaar uit en ik had al veel contact met zijn kantoor gehad. Dus ik vertrouwde het wel.

 Ik had inmiddels al een aantal dagen erg last van een spiertje of een zenuw achter mijn schouderblad waar ik maar niet vanaf kwam, dus na het ontbijt had ik besloten een massage te nemen. Ik hoor jullie denken… een massage in AziĂ« voor de pijn.. uhhu het zal wel.. Maar geloof me, het was echt nodig en ik was niet opzoek naar een Happy Ending of iets dergelijks. Tenzij er clowns en ballonnen waren, dan had ik het wel leuk gevonden! Maar goed ik dus naar die massage salon. Toen ik daar aankwam werd ik al heel vriendelijk begroet en het zag er ook echt netjes uit dus ik had er wel vertrouwen in. Nadat ik uitgelegd had waar ik last van had werd ik meegenomen naar de massage kamer. Een ruimte met drie massagetafels die afgeschermd zijn door gordijnen. Mijn masseuse was een heel schattig klein meisje wat amper tot geen Engels sprak maar ze wist me duidelijk te maken dat ik me uit moest kleden en drukte me een zwart opgerold iets in mijn hand. Nadat ik wat twijfelachtig keek zei ze nog eens dat ik me uit moest kleden en liep ze weg. Ik had me dus zover uitgekleed dat ik alleen nog in m’n onderbroek stond en toen begon ik me toch af te vragen wat dat zwarte dingetje nou was. Dus ik pakt het uit en wat bleek.. het was een onderbroekje wat weinig tot de verbeelding overliet. En dan sta je daar in een ruimte met een doorzichtige ballenknijper in je handen, niet zeker of je die wel aan wil doen. Uiteindelijk kwam mijn masseuse terug om te vragen of ik klaar was. Ik vroeg of ik dat onderbroekje perse aan moest, maar gelukkig mocht ik mijn eigen onderbroek aanhouden. Pfew!! Tijd voor de massage. Het begon met wat rek en strek werk waarmee alles wat losgemaakt werd. Een ware Yoga sessie was het. Ik werd in allerlei posities getrokken en geduwd waarvan ik niet eens wist dat mijn lichaam dat kon. Maar goed daarna de echte massage. Blijkbaar kwam de pijn niet vanuit mijn schouderblad maar vanuit mijn monnikskapspier (dat is die spier tussen je nek en je schouder). Ik wist niet dat zo’n klein meisje zoveel kracht had en mij zoveel pijn kon doen zeg… 20 minuten heeft ze die spier te pakken genomen en heb ik liggen kreunen, terwijl zei al giechelend maar sorry bleef zeggen. Dikke lul met je sorry! Maaaaar…. Daarna kreeg ik wel lekker een kopje thee en anderhalve dag later had ik helemaal nergens meer last van en was mijn hele lichaam weer soepel en fit. Oftewel, zeker de pijn en moeite waard geweest!

Later die dag zijn we nog naar de Monkey tempel geweest. Dit is een hele grote Stupa met daaromheen nog een aantal tempeltjes, kleinere stupa’s en andere gebouwen. Super mooi om te zijn en echt onbeschrijfbaar. Enige nadeeltje was dat er ongeveer zo’n miljoen traptreden aan vooraf gingen om überhaupt bij de stupa te komen, maar dat mocht de pret en zeker het uiteindelijke uitzicht niet drukken. Er kwam daar een jongen/man naar ons toe die vroeg of we een rondleiding van hem wilden en dat dat in principe gratis was. We mochten dan aan het eind zelf beslissen hoeveel we hem wilden geven, op basis van hoe tevreden we waren. We hebben ongeveer anderhalf uur rondgelopen met onze gids en hij heeft ons allerlei dingen vertelt over de bouw, de gedachte erachter, de religie etc. etc. Super interessant om zo te horen! Uiteindelijk zijn we weer terug naar het guesthouse gegaan want het was inmiddels al weer een uurtje of 7 en we moesten nog eten. Onderweg kwamen we langs restaurant Roadhouse, en voor de oplettenden onder jullie, dat is hetzelfde restaurant waar we in Pokhara Eerste Kerstdag gevierd hebben! Heerlijk zitten eten en vervolgens maar lekker naar bed.

Dinsdag 9 januari

Vandaag zijn we naar het grootste rijkdom stukje rijkdom van Nepal geweest. Pashupatinath. Dit is een tempel waar volgens onderzoekers het enige standbeeld staat wat natuurlijk door de aarde is gecreĂ«erd. Hieromheen is een tempel gebouwd gemaakt van goud, zilver, brons en hout. Het goud op de top is 24 karaats. Alleen de hoogste monnik van de tempel weet precies hoeveel het gebouw waard is, maar deze tempel dient als onderpand voor het geval dat Nepal als land zijnde ooit in financiĂ«le nood komt. Dat zegt denk ik wel genoeg…  
Langs de tempel loopt een rivier die vanuit het HindoeĂŻsme als heilig wordt gezien, sterker nog als de heiligste rivier in Nepal. Aan da kant van deze rivier worden de lijkverbrandingen gehouden. In het HindoeĂŻsme is het namelijk traditie om de overledene te verbranden in de open lucht. Om het cremeren heen is een heel ritueel waar ik nu wat dieper op in ga.

Mocht je dit niet interessant vinden dan sla maar over!
Zodra iemand overlijd wordt deze binnen 36 uur naar Pashupatinath gebracht om te verbranden. De overledene wordt van tevoren in witte en oranje doeken gewikkeld. Wit staat hierbij voor het pure en oranje voor het spirituele. Eenmaal aangekomen bij Pashupatinath worden de doeken iets afgewikkeld om de overledene uit te kleden. De Hindoes vinden namelijk dat, omdat wij naakt ter wereld zijn gekomen, wij ook naakt de wereld weer moeten verlaten. De kleren worden dan meegenomen of in de rivier gegooid als offering. Vervolgens worden de voeten van de overledene in de heilige rivier gedipt en wordt er wat water uit de rivier in de mond van de overledene gegoten. Dit is om de zonden van diegene weg te spoelen. Soms worden er ook nog wat munten of melk in de mond gedeponeerd, met de gedachte dat de overledene in het volgende leven geld en voeding nodig heeft om goed van start te gaan. Dit alles gebeurt op een steen (waarvan, mijn excuses, ik de naam niet meer weet). Deze steen is ook weer een heilige steen die een van de Hindoe goden, Brahma, gecreëerd heeft.
Na dit ritueel wordt de overledene naar een platform gebracht waar een brandstapel klaar staat. Deze bevind zich aan de andere kant van de brug, maar wel aan de zelfde kant als waar het reinigingsritueel plaats vind. Aan de zelfde kant als de heilige steen zijn 2 platforms. Eentje is voor de hoge leiders van Nepal, de andere was voor de vroegere koning. Maar omdat Nepal geen monarchie meer is, is deze nu open gesteld voor het normale (rijkere) volk en politici. Aan de andere kant van de brug zijn nog eens 9 platformen. Deze zijn bestemd voor het normale volk. Vroeger waren hier maar 3 platformen, welke elk weer bestemd waren voor een bepaalde klasse. De meest linkse was voor de Brahmaanse priester, de hoogste priesters in het hindoeĂŻsme. De middelste was voor de Gorkha strijders, dit zijn de best getrainde strijders van Nepal. Zij hebben ook onder leiding van de koning van Gorkha, Nepal weer verenigd. En het rechtse platform was voor de normale bevolking.
Voor dat de crematie begint worden er eerst 3 rondjes (met de klok mee) om de brandstapel heen gelopen waarbij de overledene gedragen wordt. De 3 rondes staan voor de 3 fasen in het leven. Geboorte, het leven zelf en de dood. Hierna worden soms nog versieringen in de vorm van bloemenkettingen of shawls over de overledene gedrapeerd. Vervolgens wordt de stapel aangestoken. Dit gebeurt wanneer de overledene de vader van het gezin is door de oudste zoon en wanneer het de moeder van het gezin is door de jongste zoon. De stapel wordt aangestoken door een brandende doek op het gezicht van de overledene te leggen. Dit is omdat ieder mens soms dingen zegt die kwetsend of irriterend kunnen zijn, en op deze manier worden die zonden ook gereinigd. Nadat het vuur wat aangewakkerd is word er riet op de stapel gelegd om het lichaam te bedekken en om het vuur extra intens te maken zodat het gehele lichaam verbrandt. Dit duurt gemiddeld ongeveer zo’n 3 uur voordat alles helemaal verbrand is. Onze gids vertelde ons tussendoor dat die knallen die we steeds hoorde de schedels waren die door de hoge druk ontplofte. Dat is iets wat ik uiteindelijk liever niet had geweten want telkens als je dus een knal hoorde wist je dat iemands hoofd zojuist ontploft was. Geen fijne gedachte..
Vuur wordt gezien als het schoonste element. Hierom wordt er dus gebruik gemaakt van crematie. Wanneer een familie nou geen zoon heeft mag het ook gedaan worden door een neef. Als deze er ook niet is kan een familie ervoor kiezen om het ergens anders te doen of om het elektrisch in het crematorium te laten doen een paar honderd meter verderop maar dat is niet volgens traditie.

Goed! Voor de mensen die dat geskipped hebben, let’s go on!

Na deze indrukwekkende ochtend en middag hebben we besloten maar lekker ontspannend naar de bioscoop gegaan. Ergens in de buurt zat een gigantisch winkelcentrum waar dus ook een bioscoop in zat. Het was ongeveer een halfuurtje lopen, door allerlei kleine steegjes met winkels en mensen, overal mensen. We hadden gezien dat Jumanji draaide dus daar wilde we wel graag heen. Even lekker onderuitzakken en niks doen voor een uurtje of 2. Hierna zijn we terug naar het guesthouse gegaan en gaan slapen.

Woensdag 10 januari

Vandaag hadden we besloten maar eens lekker rustig aan te doen. Wij verblijven in de wat meer toeristische wijk genaamd Thamel. Net buiten Thamel ligt de “de Garden of Dreams”. Klinkt heel indrukwekkend, valt best wel mee. Het is onderdeel van een oud keizerlijk paleis waarvan de keizer graag een tuin wilde met internationale invloeden. Daardoor zie je Griekse, Indische, Egyptische, Nepalese en allerlei andere invloeden in de architectuur van de tuin. Jammere is alleen dat het (ook hier) gewoon winter is. Dus alles is wat grauwig en dor. Maar ik geloof wel dat dit een prachtige plek is in de zomer om te bezoeken!! We hebben er even doorheen gestruind en hebben een biertje gedronken om vervolgens terug te gaan naar het guesthouse. Maar vast alles spullen inpakken en klaarmaken voor de dag erna. Waaaant! Morgen gaan we eindelijk naar Tibet!!!

Donderdag 11 januari

Yes! Vandaag is de dag dat we eindelijk naar Tibet gaan! Opgewekt werden we wakker om 8 uur om nog snel onze laatste dingetjes te pakken en ergens een ontbijtje te scoren. Vervolgens moesten we om 10 uur in de taxi zitten om naar de Chinese ambassade in Kathmandu te rijden. Hier zouden we ons paspoort terug krijgen en de benodigde papieren ontvangen die we nodig hadden om in China en Tibet te mogen reizen. Nadat dit afgehandeld was zijn we verder gereden naar het vliegveld. Altijd even zoeken natuurlijk, waar moet je precies zijn en hoe werkt het hier allemaal. Maar gelukkig heeft Kathmandu niet echt een heel groot vliegveld dus we hadden al gauw alles geregeld en gevonden. Boven was een rookruimte dus we hadden besloten onze tijd daar verder te slijten. Na wat leuke gesprekken met mede rokers gehad te hebben, gingen we maar eens naar de security om richting gates te wandelen. Natuurlijk werd mijn tas er uitgepikt, want volgens meneer de douane agent zaten er scharen in mijn tas. Ik was er heilig van overtuigd dat dit niet zo was, en dit heb ik hem ook duidelijk gemaakt maar hij bleef stug volhouden. Uiteindelijk met tegenzin mijn tas opengemaakt om te bewijzen dat ik geen scharen bij had en dat hij een fout maakte. Blijkt…. Ik was vergeten om m’n verbandschaar en kocher in mijn grote backpack te doen in plaats van in de kleine. Dan sta je wel een beetje voor lul… maar goed. Ik me netjes verontschuldigd en hij maakte nog een grapje die ik niet begreep en ik ben verder gelopen. Snel naar de gate want we waren ietwat aan de late kant.

De vlucht naar Tibet is absoluut de mooiste die ik tot nog toe heb mogen maken. Je vliegt namelijk eerst een stuk langs en vervolgens over het Himalayagebergte heen. Prachtig!! Besneeuwde toppen en bergen zo hoog als dat wij vlogen. Zo leek het althans. Eenmaal de Himilaya’s gepasseerd kijk je uit over een uitgestrekte leegte met hier en daar wat heuveltjes. Een erg raar zicht als je net over een paar van de hoogste bergen ter wereld bent gevlogen!

Na anderhalf uur vliegen kwamen we aan op het vliegveld van Tibet. Hier werden we onderworpen aan een flink aantal securitychecks, poortjes, metaaldetectoren etc… maar wat een ontzettend vriendelijk personeel!  In Tibet is het verboden om zonder gids te reizen. Dus na alle security stond daar onze gids al te wachten. Geen idee hoe de vriendelijke man heet, maar dat maakt ook niet uit. Hij begeleidde ons naar de auto waar we meteen wat water kregen en een witte shawl. Deze staat voor geluk in het Tibetaans geloof. Dan voel je je toch meteen welkom!! De autorit naar het hotel van anderhalf uur, met een uitzicht waar je u tegen zegt, overal waar je kijkt bergen en uitgestrekte vlaktes. Echt een onbeschrijfelijk mooi uitzicht!!!  Het Gyan-gang Hotel, wat een 4 sterrenhotel is. We zijn nadat alles formaliteiten geregeld waren eigenlijk meteen even op bed gaan liggen. Je gaat ineens van 700m naar 3.6km hoogte in een kwestie van anderhalf uur. Hier moet je lichaam toch echt wel aan wennen.  We hadden wel pillen genomen tegen de hoogteziekte, wat best een serieuze aandoening is en waar jaarlijks mensen aan overlijden. Maar desondanks is het toch wel even acclimatiseren op zo’n hoogte.  Na een uurtje of 2 zijn we Lhasa ingetrokken opzoek naar wat te eten en al gauw kwamen we een klein verscholen restaurantje in een steeg tegen. Geen idee of het wat was, maar we hadden honger en het zag er wel erg leuk uit! We werden als ware beroemdheden ontvangen en werden continu door iedereen aangestaard. Blijkbaar waren ze in deze tijd van het jaar niet gewend aan toeristen. Het personeel sprak geen Engels, waardoor het bestellen al een hele uitdaging was. Maar met plaatjes en hand en voetwerk was het toch gelukt. Ik heb geen idee wat ik nou uiteindelijk gegeten heb. Maar het was verdomde lekker!! Een natuurlijk gewoon met stokjes hĂ©!

Vrijdag 12 januari

Vanmorgen om 8 uur begon onze toer. Van tevoren hadden we tijd om in het hotel even een ontbijtje te pakken, wat bestond uit geroosterd brood met kaas (!!!) een gekookt ei en een bakje koffie. Lekker westers terwijl je in Tibet zit.. maar wel smakelijk!  Mijn ogen waren helaas wel groter dan mijn maag. Ik dacht namelijk dat ik wel twee eieren op kreeg, maar dat bleek niet zo te zijn. Het voordeel was, dat het buiten zo ontiegelijk koud was dat ik met het ei mooi mijn handen op kon warmen! In totaal had ik een t-shirt, trui, vest en een jas aan. En ik had het nog steeds koud!

Onze toer vandaag begon bij het Potala Paleis. Dit is het winterpaleis van de Dalai Lama, welke momenteel in India verblijft wegens politieke strubbelingen met China.  Het Potala Paleis is een gigantisch groot paleis gebouwd op de Red Hill in Lhasa (de hoofdstad van Tibet, waar we ook verblijven). Het paleis was oorspronkelijk anders. Nadat de twee torens van het paleis getroffen werden door bliksem en vernietigd waren heeft de 5de Dalai Lama hem wederopgebouwd. Het paleis was op het moment van overlijden van de 5de Dalai Lama nog niet af, daarom heeft zijn meester het overlijden geheim gehouden tot het Paleis af was. Voor het Potala paleis is een pleintje waar we de eerste uitleg kregen. Tijdens de uitleg kwamen er allerlei mensen naar ons toe die naast ons kwamen staan en er werden van alle kanten foto’s gemaakt. Dat is toch wel een hele rare gewaarwording! In Nederland zouden de mensen nog niet naar je omkijken op straat en hier wil letterlijk iedereen met je op de foto. Heel vreemd, maar wel super grappig! Na de uitleg moesten we de trappen op naar het Paleis. Geen idee hoeveel het er waren maar in ieder geval verdomde veel. En als je nog aan de hoogte aan het wennen bent ook niet zomaar een makkelijke opgave. Best heel schrijnend ook als een vrouwtje van 90 (ofzoiets) je inhaalt terwijl jij half dood aan het gaan bent. Maar goed, ik geef vooralsnog de hoogte en de luchtdruk de schuld!! Binnen het Potala Paleis mochten geen foto’s gemaakt worden. De rondleiding laat ongeveer zo’n 0.2% van het paleis zien terwijl deze een uurtje of 3 duurt. Kun je je ongeveer voorstellen hoe enorm het is!

Na het Potala paleis was het tijd voor de lunch. Voor de lunch mochten we zelf beslissen waar we heen gingen. Wij zijn met twee mannen uit ons toergroepje bij een typisch Tibetaans restaurantje gaan zitten. De twee mannen kwamen uit Singapore en eentje ervan heette Jack. Heel handig.. beide heren spraken Chinees! We hadden de “Set Tibetan lunch” besteld wat genoeg moest zijn voor 4 personen.  Dit bestond uit allerlei kleine gerechtjes waaronder, yak MoMo’s, Chicken masala, Tsampa (Typisch Tibetaans, is gemaakt van bloem met yakboter en is eigenlijk gewoon een deegbal) en nog veel meer lekkers!

Na de lunch was het door voor de volgende bezienswaardigheid. De Jokhang Tempel. Deze wordt gezien als de oudste en meest heilige van Tibet. Het verhaal is dat vroeger dat gebied een meer was en dat om er een stuk land van te maken, geiten met zandzakken het meer in lieten zwemmen. Zodra de geiten dan moe werden kantelde de zakken om en viel het zand in het meer. De vraag is natuurlijk in hoeverre dat waar is, maar het is wel een goed verhaal! Voor de Jokhang tempel waren honderden mensen aan het  â€śProstraten”. Beste vertaling is bidden, maar dat is het officieel niet  helemaal. De mensen moeten met gevouwen handen de lucht, hun voorhoofd, hun kin en hun borst aanraken om vervolgens op hun knieĂ«n te gaan, languit te liggen en met hun handen wederom hun voorhoofd aanraken. En dit moeten ze dan 108 keer doen om hun zegening te ontvangen. Flinke work-out!! Wel heel gaaf om te zien. Wij zijn blijkbaar precies in de tijd van de pelgrimstochten in Lhasa waardoor er zeer weinig toeristen zijn en bijna alleen maar Tibetanen van over het hele land die naar Lhasa komen voor hun bedevaart. Voor sommige mensen betekend dit een wandeltocht van ruim 2000km!! Na de tempel was er vrije tijd wat in ons geval betekende wat zeer nodige slaap bij pakken. Opzich hebben we allebei niet superveel last van de hoogte, alleen wat last van tintelingen in de vingers, tenen en het gezicht. Ook heb ik soms last van wat kortademigheid maar dit trekt meestal vrij snel wel weer weg.

Zaterdag 13 januari

Vandaag zouden we met twee anderen op pad gaan. De andere groep ging namelijk naar het Everest Basecamp. We gingen naar twee kloosters. Het Drepung Monastry en het Sera Monastry. Het Drepung  Monastry is het grootste klooster in Tibet. Vroeger fungeerde dit als school en als woning voor ruim 30.000 monniken. Hedendaags wonen er nog maar slechts 600. Het klooster is opgebouwd uit honderden verschillende kleine kappelletjes welke elk weer iets anders aanbidden. Zo zijn er kappelen voor de Buddha, voor de meesters van het Boeddhisme, voor de Protector Buddha’s en zo nog honderden meer. Het is veel te veel informatie om allemaal te beschrijven dus mocht je dit interessant vinden dan vertel ik dit graag onder het genot van een ijskoud pilsje terug in Nederland! Het Sera Monastry is eigenlijk hetzelfde alleen iets kleiner. Beide kloosters behoren tot de “Yellow Head Sect” dit is een stroming binnen het Boeddhisme met als belangrijkste figuur de Dalai Lama. In deze kloosters wordt onder andere gemediteerd, gekookt, les gegeven en gedebatteerd. Dat laatste zal ik later nog wat verder uitleggen. Tussen de middag hebben we geluncht bij een klein restaurantje bij het Drepung Monastry. Erg lekker weer! Tibetaans eten is goed te verhappen kan ik vertellen! ’s Avonds waren we zo moe van weer een dag wandelen en informatie opslurpen, dat we besloten hadden in het restaurant te dineren. Ik zag iets lekkers op de kaart staan (althans het plaatje zag er lekker uit, de rest was in het Chinees). Dan denk je dat je eindelijk aan al dat pittige eten gewend bent komt dit.. het was super lekker, maar echt niet normaal pittig.. Ofwel met de zweetparels op het voorhoofd toch maar alles naar binnen gewerkt en geblust met een Lhasa Bier!

Zondag 14 januari

Vandaag was alweer de laatste dag van de toer. Deze dag gingen we naar het Ganden Monastry. Dit is het op 1 na hoogste klooster ter wereld! De enige die hoger gelegen is, ligt bij het Everest base camp. Maar het Ganden Monastry ligt met een schappelijke 4.2km hoogte op een mooie tweede plek. Na een rit van ongeveer anderhalf uur kwamen we aan bij een bergweg die omhoog slingerde. Van bovenaf een prachtig beeld om te zien met op de achtergrond wederom het prachtige, doch kale, landschap van Tibet. Uitgestrekte vlaktes met ineens een gigantische berg. Blijft toch vreemd om te zien maar wel ontzettend mooi! Het Ganden Monastry is als het ware in de berg gebouwd wat een super bijzonder zicht is. De gids vroeg of we eerst een rondje wilden lopen om het klooster heen. Dat wilde we wel. Maar al gauw realiseerde we ons dat “een rondje lopen” op 4.2km hoogte, met een scala aan trappen en steile hellingen niet zomaar een ontspannen wandeling was. Maar het was wel prachtig om te doen. Vanuit de bergwand waar het pad liep had je een prachtig uitzicht over de valei met de Kyugo (denk ik) Rivier. Deze rivier loopt helemaal van oost naar west tibet en komt uiteindelijk samen in India. Deze rivier in India wordt als een van de meest heilige rivier van India gezien. Hiernaast hebben kwamen we langs een “Sky Burial” plaats. Even uitleggen. In Tibet wanneer iemand overlijd wordt er een Sky- of een Water Burial uitgevoerd. De overledene wordt dan in stukjes gehakt en wordt aan de gieren of de vissen gevoerd. Dit met de gedachte dat diegene dan terug gegeven wordt aan de aarde of moeder natuur. Een erg nare gedachte maar van de andere kant heeft het ook wel weer wat moois. Na de wandeling was het tijd om door het Ganden Monastry te gaan. Het Ganden Monastry is geweid aan de Tshonkapa (als ik het zo goed schrijf). De Tshonkapa is de oprichter van de Yellow Head Sect en als het ware de leermeester van het Boeddhisme zoals het nu in Tibet uitgevoerd wordt.  Dit was vandaag het enige wat we gingen bezoeken dus we waren tegen 2 uur al weer terug in het hotel. Dit gaf ons mooi de tijd om nog even uit te rusten en ons klaar te maken voor de dag erop. Morgen vertrekken we namelijk naar Beijing met de trein! Een 44 uur durende treinreis helemaal van Lhasa naar Beijing! Zin in!!!

Maandag 15 januari

Vandaag om 11 uur ging de wekker. We hebben nog gauw de laatste dingetjes ingepakt en hebben even wat snacks en drinken gehaald voor in de trein voordat we opgehaald werden door onze gids die ons naar het treinstation zou brengen.  Bij het treinstation aangekomen moesten we door wat security checks voordat we bij de ticket balie kwamen. Onze gids had ons paspoort nodig en het boekingsnummer en dan zou hij de kaartjes even ophalen! Super fijn want het was allemaal best chaotisch en in Tibet spreekt bijna geen ziel Engels. Dus wel zo fijn dat iemand die de taal spreekt het allemaal kan regelen. Nadat hij ons de kaartjes overhandigd had hebben we afscheid genomen en zijn Suzanne en ik lekker in de zon gaan zitten. We moesten nog een kleine 2.5 uur wachten voor de trein vertrok dus we hadden bedacht dat we dat net zo goed in de zon konden doen. Uiteindelijk zijn we naar binnen gegaan om daar verder te wachten tot we eindelijk de trein in konden.  Om 16.30 zou de trein vertrekken dus om 16.00 ging de check-in open. Al gauw hadden we onze coupĂ© en onze stoelen voor de komende 44 uur gevonden. Niets vermoedend namen we plaats op onze stoel. Iedereen die we gesproken hadden had ons voor gek uitgemaakt en zei dat we een Soft Sleeper moesten boeken. Dit is een zacht bed waarbij je met zijn vieren een hokje deelt. Ook was er de optie om een Hard Sleeper te boeken, dan lig je op een iets harder bed met 6 mensen in een hokje. Maar wij hadden besloten om de Hard Seat te boeken. Dit was namelijk een kleine 100 dollar goedkoper. En wij vonden dat het allemaal wel mee zou vallen en het wel goed zou komen. Man man man.. wat hadden wij ons vergist.

Na 5 uur tussen de Tibetanen en Chinezen wordt je langzamerhand wel een beetje gek. Oortjes gebruiken is hier niet echt een ding. Dus je hoort aan alle kanten filmpjes, muziekjes, mensen bellen etc. etc. De een staat nog harder dan de ander. Daarnaast praat iedereen op standje honderd omdat ze anders niet over elkaar heen komen.  Wij zitten in een grote coupe met 98 zitplaatsen. Vier stoelen met daartussen een klein tafeltje. Naast ons zijn zes stoelen met daartussen een tafeltje. Slapen zat er voorlopig niet in…. Op een gegeven moment wordt je oprecht wanhopig. Je wilt zo graag slapen, maar er gebeurt zoveel om je heen en er is zoveel herrie dat het gewoon onmogelijk is. Niemand spreekt Engels waardoor je dus ook niet even een gesprek aan kan gaan. Zelfs het personeel niet. En tot overmaat van ramp, was er ook nog eens geen rookruimte in heel de trein!!
Daar zit je dan met je goeie gedrag.  Kleine tip voor degene die ooit besluiten om dit ook te doen. Boek een Soft Sleeper!!!!!! Dat kan ik echt niet genoeg benadrukken!!  
Tegen een uur of 4 ’s nachts begonnen de mensen eindelijk slaap te krijgen en werd het rustiger in de coupe. Maar je hebt er altijd mensen bij die geen slaap nodig hebben ofzo, dus het bleef rumoerig. Maar goed uiteindelijk ben je zo gesloopt dat je dan toch in een soort van slaap valt. En alles bij elkaar heb ik toch nog een uurtje of 3.5 kunnen slapen voor het weer licht werd en de mensen weer ontwaakte. Het enige wat wel grappig was aan de nacht is dat ongeveer iedere roker schijt had aan het rookverbod in de trein, en dus wordt er tussen de coupĂ©s gewoon gerookt. Mooi mechanisme is het ook want er gaan een paar mensen roken en een paar houden ondertussen de wacht voor het geval er een treinmedewerker langskomt. Dan worden de peuken snel gedumpt en doet iedereen alsof er niks aan de hand is. En dat terwijl er gewoon een hele dikke vetter rookpluim hangt.   

Dinsdag 16 januari.

Na, wat wel de boeken in gaat als, voor mij de slechtste nacht ooit, had ik uiteindelijk tegen 8 uur de slaap uit. En besloot ik niet meer te proberen te slapen. Omdat het weer licht was heb je wat om naar buiten te kijken en dat maakt het wel een stuk beter. Onderweg  zijn we een paar keer gestopt waardoor je mooi de kans kreeg om even een frisse neus te halen en (legaal) een sigaretje te roken. Verder heb ik vandaag heerlijk een boek gelezen en hebben we zitten ouwehoeren met onze nieuwe overburen. Een van de mannen had namelijk een vertaler app op z’n telefoon waardoor we wat konden communiceren. Ook hebben we met de Chinezen samen wat gegeten en verder hebben we nog wat weg liggen dutten.  Inmiddels is het kwart voor 9 en zitten we dus al ruim 28 uur in de trein. De avond is weer aangebroken en dus ook de tijd om weer lekker met zijn allen tussen de coupĂ©s te roken! Erg gezellig vooral! De treinmedewerkers hebben de hoop om de rokers tegen te houden inmiddels opgegeven dus het enige wat je krijgt is soms een keer een boze blik. Maar dan lach je een keer lief en dan lopen ze weer verder. Om 5 minuten later weer terug te komen en je nog een boze blik toe te werpen. Erg grappig. Vooral om te zien hoe ook echt iedereen complete schijt heeft aan het anti-rookbeleid!

Woensdag 17 januari.

Vannacht heb ik nog aardig kunnen slapen, een uurtje of 4. Dit was aanzienlijk langer dan ik op voorhand had verwacht, dus een meevaller! Vannacht heb ik verder nog wat gerookt met wat Chinezen die ook weer geen woord Engels konden. Wat grappig is om te zien is ondanks dat je probeert duidelijk te maken dat je geen Chinees spreekt, de mensen toch stug doorgaan met vragen stellen. Ook hebben we nog geprobeerd de Chinezen een kaartspel te leren, maar dit lukte niet helaas. Andersom overigens ook niet… ze wilde ons Chinees poker of 10:30 leren. Maar we snapte er helemaal niks van, wat tot grappige en verwarde blikken leidde. Niet alleen van ons, maar ook van de ongeveer 15 mensen die om ons heen stonden mee te kijken!

Vanmorgen vroeg, om half 9, zijn we aangekomen op het treinstation van Beijing! Eindelijk die trein uit en verder kunnen. Na 40 uur ben je er toch ook echt wel klaar mee.. op het station hadden we al vrij snel een taxi gevonden die ons voor een schappelijke prijs naar het hostel wilde brengen. We verblijven bij het Happy Dragon hostel, ongeveer een half uurtje lopen van de verboden stad en het uitgaanscentrum. Onderweg kwamen al langs de Verboden Stad, waar we waarschijnlijk morgen naartoe gaan.
Aangekomen bij het hostel bleek dat de check-in tijd 12 uur was. Wij waren er al om half 10, dus de kamer was nog niet klaar. We hadden daarom maar besloten om bij een supermarktje in de buurt wat te eten en drinken te halen. In een vitrine lagen allerlei lekkere dingen op een stokje waarvan we geen idee hadden wat het was. Maar het zag er lekker uit en wij hadden honger, dus we hebben overal twee van besteld! Buiten hebben we een bankje gezocht en hebben daar eens goed gekeken wat we nou eigenlijk gekocht hadden. Het was allerlei varianten kip met kruiden, erg lekker! Alleen een van de stokjes had kip die niet gaar was dus deze hebben we helaas weg moeten gooien…  
Na het “ontbijt” zijn we terug naar het hostel gelopen. Het eerste wat we gedaan hebben toen we de kamer op konden was douchen. Want wat voelde wij ons smerig. En echt lekker ruiken deden we ook niet. Dit kun je je wel voor stellen als je met 100 Chinezen, twee dagen lang in een hok zit en nergens even kan tanden poetsen of omkleden.  De rest van de dag hebben we heerlijk op bed gelegen en hebben we drie American Pie films gekeken. Eventjes niet na hoeven denken en stomweg een film kijken. Dat was wel even heel erg nodig na de treinreis.. Als avondeten hebben we noedels op. En inmiddels is het 9 uur ’s avonds hier in Beijing en dat betekent… Bedtijd!

Was weer even een hoop om te vertellen over de afgelopen dagen. Ik hoop dat jullie nog steeds genieten van mijn avontuur! Slaap lekker!


Reacties

Reacties

Piet

Het blijft boeiend basje wat je schrijft ik stel voor als je weer terug bent ga een boek schrijven veel plezier nog tot de volgende keer gr ons

Irene roos

Was weer leuk om te lezen . Wat een ervaring die trein. Maar als je niet mag roken zou ik echt gek worden. Hoezo verslaafd

marjo

we blijven zeker van je verhalen genieten!!!
Zijn ook benieuwd naar je volgende blog , geniet vooral van je vakantie x

Emmie

Heej Bas wat heerlijk om met jou mee te mogen genieten van deze vanreis. Alsof je in een film zit terwijl je jou blog leest. Wat kun jij heeijk schrijven! Thanks. Have fun nog effe xxx

Petra Derksen

Jeetje wat een trip. Geweldig hoe je t omschrijft het voelt als of ik met je mee reis. Geniet zoveel je kunt. Lees er graag nog meer over. Gr

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!