Namaste mero saathi’s! Oftewel… Hallo mijn vrienden! Fijn dat jullie nog steeds geïnteresseerd zijn in mijn verhalen en ervaringen hier in Nepal!

Stage zit er inmiddels op en de vakantie is eindelijk aangebroken! Ik schrijf dit dan ook vanuit het Stupa Guest House in Kathmandu en niet langer meer vanuit het prachtige Pokhara. Laat ik bij het begin beginnen..

Week 1

11 t/m 15 december

We verblijven in een gastenverblijf bij Seva Kendra, en dit is ongeveer 20 minuten lopen vanaf het ziekenhuis waar we de aankomende weken stage gaan lopen, het Metro City Hospital. Ofwel een lekkere wandeling naar het werk! In het Seva Kendra zijn twee, tweepersoons kamers, een WC (zowel een hurk- als een zit-WC), een douche die echt mega lekker is, en een badkuip!! Zondags kwamen we na het avondeten aan bij Sewa Kendra. We werden ontvangen door Ram, de vader van het gezin wat in het huis aangrenzend woont. Hij heette ons hartelijk welkom en gaf ons nog snel een extra rondleiding. Na de zakelijke dingetjes geregeld te hebben zijn we allemaal linea recta naar bed gegaan want we waren aardig moe en moesten de volgende dag beginnen met onze eerste dag in Metro City.

Goeiemorgen vanuit Sewa Kendra! Daar dachten Sanne en ik wel even anders over… Een hoop geluiden in de omgeving van honden, geiten, een verdwaalde haan die midden in de nacht begon te kraaien, mensen, auto’s en scooters hadden ervoor gezorgd dat wij beide niet al te best geslapen hadden. En om het af te maken, stond ’s morgens vroeg om kwart over 8 Ram voor de deur om ons wakker te maken. Blijkbaar was het de bedoeling dat wij iedere ochtend om 8 uur aan het ontbijt kwamen. Opzich helemaal niks mis mee, maar wel even een tegenvaller als je al een slechte nacht achter de rug hebt. Gelukkig was Ram in een goed humeur, wat hij eigenlijk altijd wel was kwamen we later achter, en vond hij het niet erg dat we deze keer wat later waren. Even snel aankleden en op naar het ontbijt dus! Ik met mijn half-slapende, verwarde hoofd, naar de keuken gestrompeld. En tot mijn grote schrik stond het daar. Een prachtig bordje met stomende.. ja zeker.. Dhal Bhat!!! Nou als ik ergens geen zin in heb is het om als ik net 5 minuten wakker ben te moeten ontbijten, en dan al helemaal niet met een bord rijst met groente. Maar stomweg wen je er wel echt aan, en na de eerste happen bleek het toch wel weer erg lekker te zijn! De hele week was dit ons ontbijt en we stonden netjes iedere dag om 8 uur weer klaar in de keuken voor ons bordje Dhal Bhat. Das toch wel Nepal op en top!

In het ziekenhuis waren we natuurlijk al een keertje geweest voor de rondleiding. Maar dat was al weer een week of 3 geleden. Dan is het toch altijd weer even raar binnenkomen.. Waar moet je je precies melden, met wie ga je meelopen, wat ga je doen, etc…. Ik heb de eerste twee weken met Sanne stage gelopen en wij begonnen met de avonddiensten deze week. Voordeel was dus dat we al wat info van Jur en Suzanne gekregen hadden over het hoe en wat van alles. Dit scheelt toch een hoop zo de eerste dag. Vol goede moed gingen we van start. Al vrij snel bleek dat ook hier toch minder te doen was dan we op voorhand dachten, waardoor de moed ons toch wel een beetje in de schoenen zakte. Maar agh, we hadden er in Amppipal uiteindelijk ook een positieve draai aan kunnen geven dus dat moest hier ook wel lukken! De eerste week hebben we vooral veel geobserveerd. We hebben 2 dagen meegelopen op de Medicine Ward, waar de wat algemenere patiënten lagen met dingen als koorts of een hoest. 2 dagen op de Surgical Ward, waar patiënten liggen met breuken en andere operatie-behoevende kwalen. En als laatste een dag op de Post-OP, wat te vergelijken is met de verkoeverkamer, alleen blijven de patiënten hier vaak wel iets langer liggen dan bij ons. Na een weekje aarden in het ziekenhuis zat het er al weer op en was het tijd voor… Weekend!!!

Weekend 1

16 t/m 17 december

We gingen na het ontbijt weer lekker terug naar, wat inmiddels voor ons een beetje als thuiskomen voelde, Lakeside. Normaal gesproken verblijven we als we in Lakeside zijn in hotel Greenland, maar deze was dit weekend volgeboekt omdat er een nieuwe lading Nederlanders kwamen! Yes!! Weer wat nieuwe gezichten en wat nieuwe gesprekspartners. Het klinkt alsof ik ons groepje beu was, maar dat is absoluut niet zo! Het is alleen wel na 7 weken dezelfde mensen iedere dag gezien en gesproken te hebben dat het toch wel fijn is om anderen om je heen te hebben. Wij verbleven dit weekend in het hotel naast Greenland. Een klein maar prima hotelletje. We zouden maar 1 nacht blijven dus het enige wat we echt nodig hadden was een bed en een wc. De bedden waren voor de verandering weer eens triomfantelijk hard. Maar agh, na 7 weken niets anders dan harde bedden doet dit je vrij weinig.

Tijdens de kennismaking met de nieuwe groep kwam ter sprake dat zij de ochtend erna naar de taalles gingen. Deze zou op dezelfde school zijn als waar wij onze taalles gehad hebben, de Oxford Boarding school. De school bevind zich aan de andere kant van Pokhara en wat bleek was dat de huidige begeleidster van de groep niet precies wist waar het was. Ik had dus aangeboden om ze er even naar toe te brengen, aangezien ik nog wel wist waar het was. Enige jammere was dat ik dacht dat het maar een klein halfuurtje was… dit bleek echter niet het geval. Maar als nog met veel plezier de nieuwe groep naar hun taalles gebracht! Na het afzetten ben ik weer terug gegaan naar Lakeside.

’s Middags ben ik samen met Suzanne naar de gouden Buddha gelopen. Deze hadden we al een paar keer op de kant van een heuvel gezien en dus hadden we bedacht er maar eens naartoe te wandelen. Op goed gevoel zijn we maar gaan wandelen. Het bleek een aardig steile klim te zijn met alleen maar losliggende stenen en zand. Sommige delen waren zo goed als recht omhoog, dus dit was een mooi stukje om te doen. Na een klein halfuurtje wandelen en klimmen kwamen we aan bij de Buddha. Wauw!!! Wat mooi om te zien! Het beeld is natuurlijk niet van echt goud maar dat neemt de pracht van het geheel niet weg. Vanaf de Buddha had je ook een prachtig uitzicht over Pokhara en het Phewa lake (vandaar ook de naam van de wijk, Lakeside). Nadat we daar even gezeten hadden kwam er een groepje kinderen die meteen de Buddha beklommen en naar ons schreeuwde dat we foto’s moesten maken. Dit zijn echt hele leuke foto’s geworden (die ik overigens nog steeds niet online heb kunnen zetten…. Mijn excuses daarvoor. .) ’s Middags hebben we nog lootjes getrokken voor de Kerst, om toch nog een beetje het kerstgevoel te creëren leek ons dit wel een leuk idee!

Week 2

18 t/m 22 december.

De tweede week van de stage hadden Sanne en ik ochtend dienst. Dit betekende om 6 uur de wekker en om half 7 richting ziekenhuis wandelen. Echt genieten! Ondanks dat het zo vroeg is, is het toch wel lekker om wakker te worden en een stuk te gaan wandelen (dit is overigens niet iets wat ik blijf doen uit vrije wil!). Deze week hebben we nog een dag Post-OP gedraaid en vervolgens de laatste dagen op de Emergency (spoedeisende hulp). Erg interessant om de verschillende afdelingen te zien en mee te mogen werken. En omdat we de mensen wat beter leren kennen, kunnen we ook wat meer kletsen en ouwehoeren waardoor de dienst ook zo voorbij is. De eerste dag van de week, toen we op Post-Op stonden, hebben we kennisgemaakt met een typisch Nepalese snack, Chatpat! Dit is een mix van gepofte rijst, droge noedels, pittige chips, koriander, wat groene pepers en groenten, afgemaakt met wat limoensap. Dit wordt allemaal in een soort afwasbak gemieterd en door elkaar gehusseld. Hier eet je dan met zijn allen uit. Vervolgens is het de bedoeling dat je met je rechter hand (en absoluut niet met links, want dit is onrein) balletjes maakt en dat dan in je mond gooit zonder je mond aan te raken. Klinkt makkelijk, dat is het absoluut niet!!!! Ik kreeg het ook maar niet voor elkaar dus uiteindelijk lagen we allemaal krom van de slappe lach terwijl ik het maar bleef proberen. Erg lullig wel!

Deze week heb ik wat “Dressings” gedaan, wat eigenlijk gewoon wondzorg is maar in het Engels klinkt het beter! En verder veel het zelfde zoals vitale functies meten en infuusjes aanleggen. Ook heb ik voor het eerst een ECG (hartfilmpje) gemaakt op de Emergeny. Dit was wel boeiend om te doen, echter kwamen hierna nog meer mensen om een filmpje te laten maken, maar dit waren alleen vrouwen. Ik ben dus maar weer gaan zitten om rustig te wachten tot de dag voorbij was. Deze week zijn er ook nog een aantal breuken binnen gekomen. Waar het in Nederland meestal komt door een val of iemand die uitgegleden is. In Nepal worden de meeste breuken veroorzaakt door ongelukken in het verkeer (super raar als je ziet hoe gestructureerd, rustig en totaal niet chaotisch het verkeer hier is). Zo was er iemand aangereden door een motor, iemand aangereden door een bus, iemand die een hond wilde ontwijken en daardoor zelf onderuitging op zijn scooter, etc. ook kwam er een man binnen die aangevallen was door een buffel. Sanne en ik stonden met onze bek vol tanden terwijl de rest van het personeel rustig door ging met de orde van de dag..

Weekend 2

23 t/m 26 december.

YES!! Weer weekend! Het weekend is echt telkens iets waar ik naar uit kijk. Weer even een paar dagen genieten van de luxe in Lakeside met al zijn restaurantjes en uitgaansgelegenheden. Dit weekend moest ik nog gauw cadeautjes halen voor Jur, hem had ik namelijk op mijn lootje staan voor de kerst. Uiteindelijk heb ik twee boeken gekocht, waarvan ik wist dat hij een erg graag wilde hebben. En ik heb Tibetaanse vlaggetjes gekocht, deze wilde hij ook graag. Dit weekend hebben we verder heerlijk rustig aan gedaan. In de avonden zijn we veelal wezen stappen en hebben we lekker op het terras bij Greenland gezeten. Één van deze avonden was samen met Thijs en Suzanne. We hebben tot een uurtje of 4 op de veranda gezeten met een biertje en hebben heerlijk zitten ouwehoeren en moppen zitten tappen. Ook hebben we nog wat diepere onderwerpen aangesneden zoals het hoort wanneer je weer eens een paar biertjes achter de kiezen hebt! Ik ben persoonlijk erg blij dat ik Thijs heb leren kennen. Wij zitten namelijk compleet en helemaal op dezelfde lijn qua humor en grappen, maar ook op andere dingen. Erg fijn om zo iemand extra erbij te krijgen!

Maandag was het eerste Kerstdag! Toch een rare gewaarwording als je in een land zit waar het christendom niet de grootste (zelfs een van de kleinste) godsdiensten is, wat inhoud dat hier dus ook niet echt kerst gevierd wordt. Althans niet zoals in Nederland of andere westerse landen. Hier en daar stonden wel wat kerstbomen en met een beetje geluk hoorde je ergens wat kerstmuziek (ook wel eens lekker trouwens, een jaar geen Flappie honderd keer voorbij horen komen!). Maar zoals gezegd hadden wij besloten om er zelf een feestje van te maken. We hadden gereserveerd bij Roadhouse, een restaurant wat net wat chiquer is dan de plekken waar we normaal eten. Hier zouden we ook de cadeautjes en gedichten uitpakken! Met super veel zin en allemaal een kerstmuts op gingen we, bepakt en wel, naar Roadhouse. We hadden bij de reservering gezegd dat we bij de open haard wilden zitten, maar dit was ergens niet helemaal goed gegaan, dus hebben we een normaal tafeltje gekregen. Maakt allemaal niks uit! Het is Kerstmis, dus een tijd van vergeving! Om en om hebben we de kerstcadeaus en gedichtjes uitgepakt. Sander had mij getrokken en een super mooi gedichtje geschreven. Van hem had ik een pak kaarten gemaakt van speciaal(handgemaakt) Nepalees papier en een T-shirt met een leuke tekst erop. Goed bezig Sander!! We hebben heerlijk zitten tafelen en zijn uiteindelijk (met aardig wat wijn in de mik) terug naar het hotel gegaan. Een geslaagde eerste Nepalese Kerstdag!!

Tweede kerstdag was niet heel bijzonder. We zijn lekker gaan ontbijten en na het ontbijt terug naar Sewa Kendra gegaan. Lekker een dagje niksen, ook niet verkeerd.

Week 3

27 t/m 30 december.

Woensdag de 27^ste. Kerst is voorbij en het gewone leven gaat weer verder. Maaaaar! Niet helemaal! Want vandaag is Jur jarig!! Als verrassing hadden we bij Java Coffee House (onze vaste plek voor de was en om een lekker ontbijtje te pakken) een taart geregeld. Hierop hadden we “Happy Birthday Jur” laten zetten en deze konden we vandaag ophalen. Jur wist natuurlijk van niks dus dat was erg leuk! We hadden de taart aan Julie gegeven, onze gastmoeder. En met haar afgesproken dat we na het eten de taart zouden snijden. Na het eten lustte Jur eigenlijk nog wel een bordje rijst, wat wij hem verboden! Hij snapte het al gauw en hierna zijn we dus in de woonkamer gaan zitten en werd de prachtige chocolade taart geserveerd! Natuurlijk aan Jur de eer om deze aan te snijden en te verdelen. Hier hebben we heerlijk met de hele familie van zitten smullen! En natuurlijk ook meteen wat groepsfoto’s gemaakt met iedereen.

Deze week ben ik met Jur in het Metro City Hospital begonnen terwijl de meiden bij Sewa Kendra begonnen. We hadden besloten om onze dagen door te gaan brengen op de Emergency. Hier is over het algemeen het meeste te doen voor ons, dus dat leek ons verstandig. Ook hadden we geregeld dat we diensten konden draaien die wat verder in de avond waren, dus tot 10 uur in plaats van 7. Na 7 uur wordt het meestal drukker op de Emergency omdat dan de OPD (de huisarts/polikliniek als het ware) dicht gaat. Ook wordt het drukker omdat de Nepalezen over het algemeen een aardig drankje lusten ’s avonds en dit resulteert ook weer een extra spoedgevallen. Deze week heb ik veel wondzorg gedaan en gezien en heb ik voor het eerst nietjes uit een operatiewond verwijdert, met trillende handjes, maar dat is normaal (Toch? Toch?). Verder hebben we nog wel wat interessante gevallen gehad, maar we hebben vooral met z’n tweeën en het personeel veel lol gehad.

Weekend 3

30 december 2017 t/m 1 januari 2018

Wederom weekend, dus wederom terug naar Lakeside! Omdat dit weekend Oud & Nieuw is, was er een speciaal Streetfestival in Lakeside. Overal stonden stentjes met eten, drinken, kleren, boeken enzovoorts! Eigenlijk het beste te vergelijken met een hele grote braderie. Super gezellig met een heerlijk sfeertje! We waren met een klein groepje de straten aan het over struinen toen het ons een goed idee leek om een shotje tequila te doen bij een van de stentjes waar ook een soort fotolijst stond waar je foto’s kon nemen. Wij de shotjes besteld. Bleek te tequila op te zijn dus kregen daarvoor in de plaats een aardig glas Wodka. Ook zeker niet verkeerd!! Na wat foto’s was het tijd voor de shotjes die uiteindelijk alleen Jur en ik niet smerig vonden. Ofwel… Jur en ik kregen van de rest de wodka, wat inhield dat wij dus binnen 5 minuten allebei 3 glazen wodka naar binnen hadden gewerkt. Dat voel je wel even en al helemaal als de zon vol op je koppie staat! Nog even verder gezwalkt om vervolgens toch maar even te gaan liggen. We moesten helaas ergens anders bivakkeren omdat Greenland volgeboekt was ivm het Streetfestival en Oud & Nieuw. We zaten in een guest house tegenover het hotel van de rest van de Maya groep. Ik had mijn eigen kamertje omdat we een 4 persoons kamer hadden met twee, tweepersoons bedden. En aangezien Sanne en Jur samen wilde liggen zou dat betekenen dat ik een bed moest delen met Suzanne, waar ik me niet prettig bij voelde omdat ik een veel te lieve vriendin thuis heb zitten en ik daar rekening mee probeer te houden. Oftewel een kamer voor mij alleen! Ook wel heel prettig eigenlijk. Lekker weer even mijn eigen plekje, daar heb je soms toch wel behoefte aan. ’s Avonds zijn we met zijn allen op het dakterras van het hotel waar de rest van de groep verbleef gaan zitten en hebben we lekker muziek geluisterd, gedronken en spelletjes gespeeld. Super gezellig!

De volgende dag, met een zwaar hoofd van de avond daarvoor, ben ik langs een boekwinkel gelopen om een boek over de Dalai Lama te kopen. Deze heb ik meegenomen naar een restaurantje met een tuin en een prachtig uitzicht op het meer. Hier heb ik ongeveer de hele middag gezeten en lekker zitten genieten van de rust en zon. Ik zat daar heerlijk in mijn eentje, totdat.. er drie Nederlanders bij kwamen zitten. Dan denk je agh het zijn maar Nederlanders. Maar het stomme is dat je je op een gegeven moment gaat irriteren aan de toeristen, en dat terwijl je er zelf goed beschouwd ook een bent. Even later kwamen er nog 2 Nederlanders, later nog een groep van 10 Nederlanders en vervolgens nog een gezin van 5 Nederlanders. Het was net of je op een terrasje in Nijmegen zat. Ik heb dus uiteindelijk maar mijn biezen gepakt en ben terug naar het guest house gegaan.
’s Avonds zijn we de straat op gegaan om Oud & Nieuw te vieren. Nadat we elkaar hadden gevonden, ondanks de immense drukte straat, hebben we wat bier gehaald en zijn we ergens bij een box op straat gaan staan om te feesten. Natuurlijk werden we weer door alle Nepalezen die ons zagen aangesproken en uitgenodigd om met hun mee te feesten, dus voor we het door hadden stonden we met een massale groep gek te doen en te dansen.
En dan is het moment daar….. 12 uur!! Happy New Year!!! Iedereen begint iedereen te knuffelen en iedereen houdt van elkaar! Dat is nog eens een mooi begin van het nieuwe jaar. Zeker als je aan de andere kant van onze ronde aarde zit! Na dat iedereen geprobeerd had contact met Nederland te zoeken en bijna niemand hierin geslaagd was, zijn we terug gegaan naar het hotel om daar verder te feesten. Een paar flessen rum en cola op tafel en gaan met die banaan!! Een paar uur later kwam iemand, ik weet niet wie, geen flauw idee, echt heeeeeel raar, met het idee om een nieuwjaarsduik te doen in het meer. Al gauw waren we met zijn drieën die deze uitdaging wel aan wilde nemen. Ofwel, snel naar het meer met ons handdoekje en duiken! Het was ijs en ijskoud, maar dat mocht de pret niet drukken! Toch maar weer mooi voor elkaar! Na even gedobberd te hebben zijn we maar snel weer terug naar het hotel gegaan en hebben we allemaal maar even gedoucht om weer op te warmen.

De volgende dag had ik echt de grootste kater die ik sinds een hele lange tijd gehad had en ik had blijkbaar met het avontuur in het meer mijn voet ergens dusdanig tegenaan gestoten dat ik hier bijna niet meer op kon staan. Maar het was het allemaal waard, want wat een geweldige jaarwisseling was dit! Na het ontbijt/ de lunch ben ik terug naar Sewa Kendra gegaan en tegen vier uur ben ik op bed gaan liggen en als een blok in slaap gevallen om niet meer wakker te worden tot de volgende ochtend 8 uur. Eventjes bijslapen zeg…..

Week 4

2 t/m 5 januari .

De laatste week stage in Nepal is aangebroken. Deze laatste week zouden we nog 3 dagen in het ziekenhuis werken en vrijdag zouden we een dag mee mogen lopen bij Sewa Kendra. Deze laatste week hebben we nog aardig wat wondzorg gezien en gedaan. Voor de rest hebben we vooral veel zitten ouwehoeren met iedereen. Best een prima laatste weekje!

Vrijdag mochten we dus meelopen bij Sewa Kendra. Suzanne en Sanne hadden hier al twee weken mee gelopen dus die waren al helemaal opgenomen in alles. Ik dacht dat het in het begin misschien wel even lastig zou worden. Maar 1 van de cliënten trok me al meteen mee en gaf aan dat ik naast hem moest zitten. Ondanks de taalbarrière hebben we met gebaren en sommige woordjes toch een hele hoop lol gehad! We begonnen de dag met een ritueel waarin iedereen gedag wordt gezegd. Vervolgens wordt er uitgebreid gerekt en gestrekt en wordt er wat gejogd. Na het ochtend ritueel was er tijd voor wat handarbeid en spelletjes. Wij gingen hartjes vouwen. Dan denk je hoe moeilijk kan het zijn. Maar dat moet natuurlijk weer op een bepaalde manier waar ik dan de balen van snap.. maar na een hartje of 4 begon ik het door te krijgen en ging het ineens vrij soepel. Na het handarbeid was het tijd voor de lunch. Thee met koekjes en een sinaasappel. Na de lunch was er nog een ongeveer een uurtje tijd om vrij te spellen. Sommigen cliënten gingen puzzelen, andere een bordspel spelen en weer andere zaten te tekenen. Als afronding was er nog een ritueel waarbij iedereen nogmaals gedag werd gezegd en toen zat de dag erop. Een vermoeiende maar super leuke dag.

En nu is het tijd voor….. VAKANTIE!!!!!!!

Dat was het weer voor vandaag!” Kleine” voetnoot is nog dat we in de afgelopen weken druk bezig zijn geweest met het plannen, boeken en regelen van een reis. Suzanne en ik gaan namelijk naar Tibet en China! Jazeker, alsof Nepal nog niet genoeg is vonden wij het wel een goed idee om verder te reizen naar Tibet en Beijing! De komende blog(s) zal dan ook daarover gaan! Tot snel!!!