Hoi Hoi! Bij deze dan mijn eerste verhaaltje!

Allereerst natuurlijk welkom en leuk dat je meeleest over al mijn avonturen die ik in de komende weken ga beleven en meemaken!

Ieder verhaal heeft natuurlijk een begin en zo ook de mijne. We zijn gister gestart om 6 uur.. Ik hoor jullie denken: “poeh poeh, das wel heel vroeg.” Nou laat me je vertellen dat is het ook.. zeker als je nog een reis van ruim 22 uur voor de boeg hebt.

Eenmaal op Schiphol aangekomen en na het verzamelen zijn we richting de gate gegaan om in te checken. Alle backpacks ingepakt en wel mee sleuren, altijd fijn! En natuurlijk moest die van mij weer via een andere weg mee omdat er teveel clipjes en flapjes aanzaten. Nou goed, zo gezegd zo gedaan.

En dan komt het afscheid. Vier mensen waar je van houdt staan daar om jou uit te zwaaien en veel geluk te wensen. Tsja, zodra het eerste traantje dan komt volgt de rest. Dus lekker even met zijn allen een potje janken. Emotioneel maar ook wel weer heel fijn, dan heb je tenminste wel even goed afscheid genomen.

Eenmaal door de douane, de volgende check, nog een check en al het wachten in de tussentijd is het dan het moment om te boarden. Wij vlogen met JetAirways en voor mij was het de eerste keer dat ik in zo’n groot vliegtuig zat, laat staan zo lang vloog. Met wat gezonde spanning en wat gerommel hadden we dan toch ons plekje gevonden voor de aankomende 8.5 uur. Waar overigens niks mis mee was. Ik zat heerlijk aan het gangpad dus had beenruimte genoeg. Ook kwamen we er al gauw achter dat op het schermpje voor je neus toch wel veel leuke films stonden en dat je wat spelletjes tegen elkaar kon spelen. Dit was natuurlijk kei leuk, en toen waren we nog niet eens opgestegen!
Eenmaal in de lucht kregen we lekker een drankje en een hapje en na 2 uur vliegen zelfs een hele maaltijd. Echt Indisch eten… de gene die me een beetje goed kennen weten dat ik niet zo al te best tegen pittig eten kan, dus het yoghurtje wat erbij zat was een welkome verrassing. Nou denk je met 8.5 in een vliegtuig te zitten dat je wel even lekker je ogen dicht kan doen. Dit is welgeteld 20 minuten gelukt!

Aangekomen op Mumbai airport dachten we het ergste wel gehad te hebben. 8.5 zitten en amper een kant op kunnen. Dat bleek echter niet het geval. Wat volgde was een overstap van 11 uur.. Allemaal hadden we honger dus we besloten maar even wat eten te halen, maar niet voordat Basje eerst een sigaret op had. Samen met Suzanne zijn we het vliegveld afgestruind en ben ik opzoek gegaan naar sigaretten. Mijn dag was meteen weer goed. $20.- voor een slof sigaretten (das omgerekend ongeveer 17 euro, ofwel 1.70 per pakje!!!!!). Ik geloof dat ik nog nooit zo heb genoten van een sigaret, wat was die heerlijk! En dat voor dat geld! Nadat we wat gegeten, gerookt, gedronken en nog meer gerookt hadden, besloten we maar even wat hoognodige slaap te pakken. Bleek dat niemand echt geslapen had in het vliegtuig. Dat ging super! 2.5 uur toch zeker aangetikt, waarvan maar 4 of 5 keer tussendoor wakker geworden!

Uiteindelijk maar allemaal weer in de benen en een kop koffie gehaald. Want om half 12 moesten we weer verder vliegen. Nog 2.5 naar Kathmandu. Gelukkig ging dit wel goed en ik heb zelfs nog een half uurtje slaap bij kunnen sprokkelen.

Vanmiddag om half 3 ongeveer kwamen we aan op het Schiphol van Nepal! Hier kregen we een visum voor ons verblijf van 3 maanden. De backpacks hadden we gelukkig zo gevonden dus we konden vrij vlot doorlopen. En toen we buiten waren hadden we ook vrijwel direct onze taxi gevonden vanuit de Maya foundation (die ons ter plekke begeleid). Er liepen twee ontzettend vriendelijke jongens mee die onze tassen wilde dragen en in de auto wilden leggen. Onze chauffeur zei verder niks dus we dachten dat het wel goed was. Bleek achteraf dat we nog even 5 euro per persoon neer mochten leggen voor de “bezorgkosten”. Mijn tassen hebben ze overigens niet eens aangeraakt, maar goed…

Na een ritje van ongeveer een uurtje (denken we.. we hebben allemaal geen idee) kwamen we aan bij het hotel van waaruit ik nu aan het schrijven ben. Onderweg hebben we kennis gemaakt met het verkeer hier in Kathmandu. Echt leeeevensgevaarlijk!! Niet te doen gewoon. Alles rijdt door elkaar heen en blijft maar gas geven, mensen met zijn 4 op een scooter waarvan alleen de bestuurder een helm draagt, vader met moeder en baby ertussen op de motor, een koe op de stoep die lekker staat te grazen met zijn kont op de weg. Je kan het zo gek niet bedenken of we kwamen het onderweg tegen. Maar goed, we zijn heelhuids aangekomen (met een stresslevel van hier tot aan terug naar Amsterdam)

Vanavond zijn we nog even op pad geweest om wat geld te pinnen, paar kleine dingetjes te halen om te eten en te drinken en we zijn heerlijk uit eten geweest bij “The Rooftop Restaurant” waar de bediening ontzettend vriendelijk was, en het eten echt om te genieten!!